گرمکن تشعشعی نانوکاتالیستی برای پاکی هوا و کاهش مصرف سوخت برای کاربران

به گزارش عصرقائم، گرمکن تشعشعی نانوکاتالیستی توسط یکی از شرکت های دانش بنیان و با حمایت ستاد توسعه فناوری نانو معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری تولید شده است.

وقتی شعله حذف می‌شود؛ محصول در محیط‌های پرخطر مثل صنایع نفت و گاز نیز به راحتی قابل استفاده است. کاهش مصرف سوخت، افزایش شدید راندمان از دیگر مزیت های این محصول دانش بنیان است.

این گرم‌کن ها احتراق پایینی دارند و اکسیدهای نیتروژن را کامل حذف می کنند به همین دلیل از این محصول به راحتی در فضای بسته هم می توان استفاده کرد.

گرمکن‌های نانوکاتالیستی نیاز به آب ندارند و می‌توان آن را به صورت ماژولار استفاده کرد به این معنا که بنا به نیاز تنها درصدی از آن به‌کار گرفته شود. در این محصول که هیتر تشعشعی کاتالیستی است، از یک لایه حاوی کاتالیست پلاتین بر روی پایه فیبر آلومینا استفاده می شود. با استفاده از کاتالیست حاوی پلاتین در واکنش احتراق می‌توان مخلوط قابل اشتعال سوخت و هوا را بدون ایجاد شعله و با مقدار قابل توجهی شار تشعشعی از سطوح داغ کاتالیست محترق کرد.

لایه تشعشعی کاتالیستی آماده شده درون پنل هیتر جای‌گذاری می‌شود. لایه‌های عایق از طرفی وظیفه جلوگیری از اتلاف حرارت از پشت پنل و از طرف دیگر وظیفه پخش سوخت در لایه کاتالیستی را بر عهده دارند. لایه تشعشعی کاتالیستی آماده شده درون پنل هیتر قرار داده می شود. گاز طبیعی به عنوان سوخت مصرفی این مشعل‌ها، از یک طرف وارد این صفحات می‌شود و پس از عبور از لایه عایق به سطح کاتالیست می‌رسد. برای شروع واکنش احتراق در حضور کاتالیست، سطح کاتالیست پیش‌گرم و واکنش احتراق در دمای پایین و بدون تشکیل شعله آغاز می‌شود.

به گزارش مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، این محصول کاربردهایی چون خشک‌ کردن رنگ عایق روی کابل‌های برق، ترمو فرمینگ (تغییر شکل با گرما)، خشک ‌کردن رنگ شیشه (دکوراسیون، فرایند آیینه)، پیش‌گرمایش محصولات نساجی، نفت و گاز (شلنگ و کارهای گرمایشی سایت و سالن در بخش پتروشیمی)، گرم کردن محیط‌های صنعتی، خشک‌کردن جوهر چاپ و امکان استفاده در محیط‌ها با گاز قابل اشتعال دارند.

با توجه به اینکه اصلی‌ترین عامل کنترل کننده ظرفیت پنل‌های تشعشعی، نفوذ اکسیژن به درون ساختار متخلخل لایه کاتالیستی است، با تغییر اندازه ذرات کاتالیستی به محدوده نانومتری، نسبت سطح به حجم ذرات و در نتیجه سطح آزاد کاتالیست برای قرارگیری در معرض اکسیژن و انجام احتراق افزایش می‌یابد.