روایت ایروانی از همکاری با میرمحمدی در مجمع تشخیص مصلحت نظام

به گزارش قائم آنلاین، محمدجواد ایروانی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در مراسم اولین سالگرد درگذشت سیدمحمد میرمحمدی اظهار کرد: اولا ایشان یک انسان پاکدامن مهربان و صمیمی بود که همیشه نقطه نظرات خود را در جلسات مطرح می کرد و بعضا با استعاره و لطافت هایی سخنش را مطرح می کرد که حتی سخنان تلخ هم به شیرینی شنیده می شد. من افتخار حدود چهار دهه حضور با این شریف را داشتم و درود می فرستم بر روح پرفتوح این یار صدوق انقلاب.

وی ادامه داد: دوما ایشان خستگی ناپذیر و مثال زدنی بود. خیلی امیدوار و مصمم بود. پیگیری نظرات و دیدگاه های بلند خودش را منظما انجام می داد. ایشان اعتقاد راسخ به ولایت فقیه و قانون اساسی داشت و برای تحقق آن ها تلاش می کرد.

این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: نهاد دولت را باور داشت و از تفکراتی که بعضا در دنیا رایج شده یعنی تفکرات لیبرالی کاملا بری بود و بر مسئولیت پذیری دولت خیلی اهتمام داشت. چون این مسئولیت پذیری خیلی مهم است و وظایف دولت را نسبت به مردم و جامعه بیش تر می کند.

وی افزود: او در حوزه نظام اداری که حکومت اسلامی باید برقرار کند؛ یعنی ایده ها و آرمان هایش صاحب نظر بود و مطالعه داشت. ایشان سهم بسیار خوبی در بررسی و تدوین سیاست های کلی اداری که مقام معظم رهبری ابلاغ کردند بر عهده داشتند.

ایروانی گفت: ایشان اهتمام ویژه ای به نیروی انسانی داشتند. نیروی انسانی را یک ابزار نمی دانستند. وقتی شما این اهتمام را به نیروی انسانی دارید مسولیت شناسی خواهید دید.

وی افزود: تفکر اقتصادی ایشان متاثر از تفکرات آیت الله شهید بهشتی شهید بزرگ انقلاب بود. در حوزه اقتصادی ایشان از تفکرات این شهید بهره مند بود و قویا تفکرات اقتصادی مقام معظم رهبری را برای عملیاتی شدند پیگیری می کردند. از نظر اقتصادی ایشان به نئولیبرالیسم اعتقادی نداشت و معتقد بود اقتصاد اسلامی بر پایه رفاه و عدالت اجتماعی باید برقرار باشد. به تعاونی ها بسیار توجه داشت.

این فعال سیاسی گفت: در کمیسون اقتصاد کلان مجمع تشخیص مصلحت نظام با هم همکاری داشتیم. نظرشان به اصل ۴۴ فقط به خصوصی سازی محدود نمی شد. نگاه جامعه به این موضوع داشتند. نگاهشان مقابل نگاه فرصت طلبان در این حوزه بود. مردمی کردن اقتصاد مورد نظرشان بود. کسی که دنبال مردمی کردن اقتصاد باشد کارش سنگین است.

من به ایشان گفتم شما هرروز می روید قم و می آید؛ کار سختی است. خیلی مبادی آداب بود. خیلی آدم اجتماعی بود. هفته آخر سه جلسه طولانی با ایشان داشتم. خیلی فوت ایشان من را رنج داد. هر بار به عکس ایشان نگاه می کنم منقلب می شوم و احساس تنهایی می کنم.