هشدار مادلین آلبرایت درباره ظهور فاشیسم در آمریکا

به گزارش قائم آنلاین، به نوشته روزنامه واشنگتن پست، مادلین آلبرایت ۸۳ ساله در دولت کلینتون، سفیر آمریکا در سازمان ملل بود و اولین وزیر خارجه خانم در ایالات متحده شد. او در سال ۲۰۱۲ مدال آزادی ریاست جمهوری را دریافت کرد و کتاب جدیدش تحت عنوان “جهنم و مقاصد دیگر” اوایل امسال منتشر شد.

آلبرایت که دیپلماتی عالی رتبه بود، درباره ارزیابی خود از وضعیت کنونی گفتمان مدنی در آمریکا گفت: گمان می‌کنم در شرایط کنونی، ثابت کرده‌ایم که اوضاع فاجعه بار است. رهبری داریم که گروهی را علیه گروه دیگر تحریک می‌کند، به جای آنکه برای ارائه پاسخی مشترک تلاش کند. کتابی که قبل از این نوشتم با عنوان “فاشیسم: یک هشدار” بود. دلیل نگارش کتابم این بود که شاهد رشد رهبران خودکامه در نقاط مختلف جهان بودم و تلاش داشتم بفهمم چرا چنین اتفاقی افتاده است. بنابراین به عقب بازگشتم و نگاهی به موسولینی و هیتلر انداختم. هر دو آنها مطابق قانون اساسی به قدرت رسیدند. موسولینی سخنور خوب و بسیج کننده بود. او از این مزیت استفاده کرد و خود را طرفدار یک گروه، به بهای یک گروه دیگر نشان داد.

او ادامه داد: بهترین نقل قول کتابم از موسولینی بود که گفته “اگر شما هر بار یک پر از مرغ بکنید، هیچکس متوجه نخواهد شد.” من متوجه شدم که تعداد وحشتناکی از این پرها در حال کنده شدن هستند! به وضح در برخی از کشورهای اروپایی یا فیلیپین یا ونزوئلا، همچنین در ایالات متحده گروه‌هایی را شاهدیم که عامدانه علیه یکدیگر قرار می‌گیرند. قطعا باید برای این مساله کاری کرد. در ضمن، خودکامگی و فاشیسم ایدئولوژی نیستند. این‌ها یک فرایند کسب قدرت هستند. رهبری که خودش را در مقابل یک گروه، طرفدار یک گروه دیگر نشان می‌دهد و بعد حس می‌کند که قربانی شده، آنگاه خودش را فراتر از قانون می‌بیند، از رسانه انتقاد می‌کند و در زمره گروهی از رهبران مشابه خود قرار می‌گیرد که از یکدیگر حمایت می‌کنند.

با گذشت دو سال از انتشار کتاب مادلین آلبرایت، او همچنین به این سوال پاسخ داد که به اعتقادش دموکراسی در این کشور می‌تواند خود را اصلاح کند یا سقوط به سمت فاشیسم در انتظار آن است.

آلبرایت گفت: خب فکر می‌کنم ما یک فرصت داریم و آن انتخابات است. همچنین به تازگی شاهد اعتراضات مسالمت آمیز بودیم، مردم با یکدیگر صحبت می‌کنند و تلاش دارند تا به دنبال راه حل باشند و گوش کنند. بنابراین چیزهایی می‌بینم. اما برای تغییر و خود اصلاحی به تمایل پویا نیاز داریم.

این سیاستمدار کارکشته آمریکایی همچنین در پاسخ به اینکه اگر امروز وزیر خارجه آمریکا بود، چه توصیه‌هایی برای ترامپ داشت و اگر با مساله‌ای مخالف بود چه می‌کرد، گفت: فکر می‌کنم ما در یک موقعیت پرخطر و متزلزل در خصوص وجهه آمریکا در جهان مواجه هستیم. دیپلماسی یک راه مهم است که ما از طریق آن، نه فقط با دوستانمان بلکه با کسانی که مخالف ما هستند، گفت و گو می‌کنیم. ما این کار را دوجانبه یا چندجانبه انجام می‌دهیم اما گاهی به حمایت ابزارهای اقتصادی یا حتی تهدید به استفاده از زور نیاز داریم. بررسی این تهدیدها و فرصت‌ها نیازمند نوعی همکاری در میان وزارتخانه‌هاست. اگر این هماهنگی نباشد، شما یک آشفتگی تحویل رئیس جمهوری می‌دهید. همه می‌توانند نظر بدهند.

او افزود: آنچه به اعتقاد من اکنون در وزارت خارجه رخ می‌دهد، نوع برخورد وزارت خارجه با مسائل نیست. به نظر می‌رسد که این نظر رئیس جمهوری باشد. نمی‌دانم چند مرتبه پیش آمده است که مایک پامپئو بگوید “من دیدگاه متفاوتی دارم و شما باید این را هم بررسی کنید.” نمی‌دانم اما فکر کنم این وظیفه اوست. وزیر خارجه عضو ارشد کابینه است که آن دیدگاه‌ها را بیان می‌کند و باید درک کند که مسائلی هستند که باید به صورت دیپلماتیک حل و فصل شوند. این بدین معناست که شما باید خودتان را به جای کشوری بگذارید که با آن تعامل دارید. اینجاست که عملکرد من متفاوت خواهد بود. همچنین شما نمی‌توانید دیپلماسی را بدون حضور دیپلمات‌ها انجام دهید. شما نمی‌توانید وزارت خارجه را از حضور کسانی که می‌دانند این کار را چطور انجام دهند، خالی کنید.

خبرنگار واشنگتن پست در ادامه به صحبت‌های آلبرایت درباره تشکیل یک هیات بین‌المللی پیشگیری از قساوت‌ها در آمریکا اشاره کرد. او پرسید با توجه به شواهدی از خشونت سیستماتیک علیه سیاهپوستان در ایالات متحده، نرخ بالا از زندانی‌ها و افزایش آسیب پذیری مقابل کووید-۱۹، آیا آلبرایت معتقد است که آمریکا باید به برخورد خود با مردمش فکر کند؟

این وزیر خارجه پیشین آمریکا گفت: قطعا. وضعیت درخصوص وحشت تبعیض در این کشور و نژادپرستی موجود آشکار شده است و به نظر من باید بررسی شود؛ نه فقط آنچه در گذشته رخ داده، بلکه آنچه اکنون رخ می‌دهد. اگر ما با این ویروس (کرونا) و همچنین ویروس نژادپرستی بهتر برخورد نکنیم، اوضاع چطور خواهد شد؟ بنابراین فکر می‌کنم در لحظه حساسی هستیم. با دیدن اعتراضاتی در سراسر جهان در حمایت از جورج فلوید، به نظر می‌رسد که ایالات متحده جایگاه اخلاقی خودش را در نکوهش قساوت‌ها و دیگر دولت‌ها و رژیم‌ها از دست داده است. هیچ تردیدی در آن نیست. در این لحظه، ما بدترین نمونه از مسائل هستیم و این به ما آسیب می‌زند. یکی از مسائل این است که چه اتفاقی برای پکن و هنگ کنگ افتاده است. وقتی حرف از حقوق بشر در آنجا باشد یا اینکه چینی‌ها چطور با اویغورها برخورد می‌کنند، کسانی هستند که بگویند “شما چطور می‌توانید در این رابطه حرفی بزنید، وقتی خودتان چنین کارهایی می‌کنید؟!”