چگونه پرستارانی شایسته داشته باشیم؟

به گزارش قائم آنلاین، پرستاری از مشاغلی است که همواره با عوامل متعدد و تنش زای محیط کار روبه رو بوده است. پرستاران در تمام مدت شبانه روز در شیفت های مختلف کاری به مراقبت از بیماران اشتغال دارند و ساعات طولانی کار، محرومیت از خواب، مسائل و مشکلات محیط کاری و همچنین دوری از خانواده باعث بروز مشکلات مختلفی در آنها می شود.

در واقع شغل پرستاری، با توجه به ماهیت خود، مسائل و مشکلات خاصی را برای شاغلان خود به دنبال دارد. بنابر این داشتن پرستاران رشد یافته و شایسته و ماندگاری آن ها در سیستم برای ارائه خدمات با کیفیت و ایمن ضروری است.

پژوهشی که در ارتباط با ” اثربخشی آموزش مثبت نگری بر کفایت اجتماعی و سرسختی سلامت در پرستاران” ، توسط تیم پژوهشگران متشکل از زهرا دشت بزرگی( استادیار گروه روانشناسی) و مرضیه شمشیرگران(کارشناسی ارشد گروه روانشناسی)، با جامعه آماری ۳۰نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر اهواز با روش نمونه گیری انجام شده، آورده است:« آموزش مثبت نگری به طور معنا داری باعث افزایش کفایت اجتماعی و سرسختی سلامت و پیگیری پرستاران می شود، بنابر این می توان از مداخلات مثبت نگر برای ارتقا سلامت روان و کاهش مشکلات روان شناختی پرستاران استفاده کرد.»

در ابتدای این پژوهش در خصوص “کفایت اجتماعی” آمده است:« کفایت اجتماعی پدیده ای پویا و مهارتی ساختارمند است که در فرایند ارتباط فردی و مقایسه های اجتماعی تحقق پیدا می کند. کفایت اجتماعی به عنوان توانایی افراد برای عمل به شیوه سازگارانه متناسب با سن و توانایی شناختی، دربرگیرنده عواملی چون خودآگاهی، آگاهی اجتماعی، مدیریت خود، مهارت های ارتباطی و مسئولیت تصمیم گیری است. افراد دارای کفایت اجتماعی در پاسخ دادن و کنار آمدن با موقعیت های جدید و چالش انگیز موفق اند. »

در این پژوهش محققان می گویند:« روان شناسی مثبت نگر، هدف نهایی خود را شناسایی سازه ها و شیوه هایی می داند که شادکامی و بهزیستی انسان را به دنبال دارد. این رویکرد به دنبال آن است تا کیفیت زندگی انسان هارا ارتقا بخشد. بدین صورت که با ایجاد انگیزه، داشتن نگاهی مثبت، شناخت و ارزیابی خود و ابعاد وجودی خود و به کارگیری توانایی های خود، افراد در جهت رشد و شکوفایی استعداد هایشان شرکت کنند. از این رو عواملی که سبب سازگاری هرچه بیشتر آدمی با نیاز ها و تهدید های زندگی شوند، بنیادی ترین سازه های مورد پژوهش این رویکرد هستند. آموزش مثبت نگری در افزایش حالت‌های روان شناختی مثبت، خوش بینی، خودکارآمدی، وظیفه شناسی، احساس کنترل، هدفمندی، امیدواری، رضایت از زندگی، زندگی شادمانی، اجتماعی بودن، عزت نفس و احساس ارزشمندی، احساس آرامش، قدردانی و بخشش موثر است.»

در نتایج این پژوهش آمده است:« آموزش مثبت نگری در پرستاران، باعث افزایش مهارت های رفتاری،(جرات مندی، مذاکره و گفتگو، اکتساب حمایت و اطلاعات، مهارت های محاوره ای، رفتار کمک رسانی اجتماع)، عامل های مهارت های کفایت اجتماعی(شامل برقراری روابط مثبت با دیگران، ایجاد و گسترش اعتماد و روابط حمایتی دو جانبه، شناسایی و پاسخ دهی مناسب به علائم هیجانی در تعامل های اجتماعی یا مدیریت استرس) و عامل مهارت های انگیزشی و انتظارات( شامل ساختار ارزشمند، سطح رشد اخلاقی، احساس اثربخشی و کنترل فرد و احساس خودکارآمدی) شده است و پرستاران به موازات آموزش مثبت نگری در زمینه کفایت اجتماعی توانمند شده اند و همین امر موجب انگیزه، پیشرفت و ارتقا روابط اجتماعی، ارتباط با دیگران در آنها می شود.»

این پژوهش در شماره دوم پژوهشنامه روانشناسی مثبت منتشر شده است.