ناصر امامی شعر تعلیمی را زنده کرد

به گزارش قائم آنلاین، این استاد دانشگاه و نویسنده در آیین گرامیداشت مرحوم ناصر امامی از نویسندگان، شاعران و فرهنگ‌وران شیرازی به بررسی شعرها و نوشته‌های وی پرداخت و بیان کرد: بزرگداشت‌هایی که برای شخصیت‌ها پس از درگذشتشان برگزار می‌شود بیشتر آیین تعزیت است، در حالی که بهتر است تا اندیشه‌ها، افکار و آثار آن‌ها را مورد کنکاش و کاوش قرار دهیم تا بزرگی‌شان بیشتر مشخص شود.

او در ادامه افزود: در ادبیات ناصر امامی، استعاره‌ها ساده هستند و کنایه‌‎ هایی که مورد استفاده قرار گرفته‌اند، شکلی قدمایی دارند و نشانه‌های سبکی او، نشان از اشراف به ادبیات کلاسیک دارند که باعث سنگینی و سنتی شدن نوشتارهایش می‌شوند و شاید به همین دلیل است که ایراد ساختاری در نوشتارش نیست و از دیدگاه مفهومی نیز همه‌فهم هستند.

خالصی گفت: امامی شیراز را بسیار دوست داشت و این دوست داشتن در نگاشته‌هایش آشکارا دیده می‌شود، اما این دوست داشتن دلیل نمی‌شود تا او را نسبت به آن گله‌مند نبینیم .

او خاطرنشان کرد: ضرب‌المثل‌ها در اشعار امامی، به دلیل استفاده بسیار غوغایی به پا کرده‌اند. در شعرهای عاشقانه امامی، غیر از یک مورد پای هیچ زنی به میان نمی‌آید و می‌توان به یقین گفت شعرهایش به دور از اشاره مستقیم به زن و یا شعر جنسی است؛ در شعر او عشق استیلایی است و به همین دلیل سوز و گدازهای معمول را ندارند و اینها ادبیات او را ویژه کرده است.

داریوش نویدگویی، فعال فرهنگی نیز در این آیین گفت: بنا داریم تا بنیاد استاد ناصر امامی را به عنوان یک بنیاد فرهنگی و اجتماعی در شیراز راه‌اندازی کنیم و از همگان می‌خواهیم تا ما را در این راه یاری دهند.

او ادامه داد: ناصر امامی با دانش به واژگان، اصطلاحات و زبان و ادبیات شیرازی، تعصب و غیرت خاصی نسبت بدان داشت و دیگران را به استفاده صحیح و درست از آن‌ها دعوت می‌کرد.

نویدگویی افزود: چندین سال است که پیگیر قطعه نام‌آوران در آرامستان شیراز هستیم؛ چندی پیش بالاخره با همکاری شهردار شیراز، ٢٠ هزار متر زمین برای این امر اختصاص داده شد تا در آینده‌ای نزدیک قطعه نام‌آوران شیراز راه‌اندازی شود .

در این آیین مهرداد امیرآبادی نیز به بیان تاریخچه انجمن ادب پارس پرداخت و گفت: دور دوم کارکرد این انجمن به سال ٧٢ برمی‌گردد که مرحوم استاد ناصر امامی انجمن را در منزل خودش با حضور ٤٠ نفر راه‌اندازی کرد که به شکل گردشی در منزل اعضا برگزار می‌شد و سال ٨١ پس از یک دوره کوتاه توقف فعالیت انجمن، این بار با حضور هنرمندان سایر رشته‌های هنری دوباره شروع به فعالیت کرد.