برای اثبات ناکارآمدی اقتصاد لیبرالیستی تورم ۵۰ درصدی کافی نیست؟!

به گزارش قائم آنلاین، روزنامه فرهیختگان ضمن نقد اظهارات عباس آخوندی نوشت: عباس آخوندی، وزیر مستعفی دولت روحانی دوباره در قامت مدافع سیاستهای لیبرالی ســـخن گفته است. او نیز شیوه یکســـانی را برای مخفی‌سازی اثرات سیاســـت‌های لیبرالیسم اقتصادی پیگیری می‌کند. فارغ از اینکه عباس آخوندی چه جایگاه آکادمیک و علمی در بیان این اظهارات دارد، اما این دست اظهارات پیشتر از ســـوی چهره‌های برجســـته علمی این جریان مطرح و حتی نقدهای اساسی هم به آن وارد شده است؛ با این حال آخوندی به شیوه‌ای کاریکاتوری همان استدلال‌های تاریخ مصرف گذشته را برای درمان شرایط امروز کشور نسخه‌پیچی می‌کند.
اصل اســـتدلال اقتصاددان‌های لیبرالی این است که اثرات سوءاندیشه لیبرالی نه در گوهر نظام سرمایه‌ســـالارانه، بلکه نتیجه دخالت گروه‌های ذینفعی ازجمله دولت یا بانـــک مرکزی یا اتحادیه‌های مختلف در نظام بازار اســـت که برای تحقق منافع خود‌ در نظـــام بازار ورود کرده و اگر مشـــکلی ایجاد شـــد و بحرانی بـــه وجود آمد، محصول مداخله‌های آنها در نظم بازار اســـت که اگر آن مداخله‌ها نبود، همگان از ثمرات نظام بازار خودتنظیم‌گر استفاده می‌کردند!
جالب اینکه استنادات و شواهد بسیاری می‌توان ردیف کرد که نشان می‌دهد مشکلات نظام سرمایه‌ســـالارانه چیست و چه پیامدهای منفی‌ای ایجاد کرده و اتفاقا همین آثار منفی بوده که حتی منجر به مداخله‌های دولت‌های لیبرال مســـلک شـــده، اما اصرار رادیکالی وجود دارد که زیر بار این استدلال‌ها نمی‌رود.
یک نمونه از آثار زیان‌بار اقتصاد بازار آزاد در دولت ســـازندگی تحت عنوان‌ سیاســـت تعدیل اقتصادی عیان شـــد تا جایی که این سیاســـت‌ها (با نشانه تورم ۵۰ درصدی) در نیمه دوم ســـال ۱۳۷۳ و نیمه اول سال ۱۳۷۴ منجر به برخی ناآرامی‌ها در شهرهای مختلف شد. با این حال روایتی که طراحان سیاستهای تعدیل در توجیه آثار شکست‌خورده این سیاست‌ها عنوان کردند این بود که مجموعه گروه‌های ذی‌نفعی برای حفاظت از منافع خودشـــان، نگذاشتند سیاست تعدیل اجرا شود! نکته جالب‌تر اینکـــه این اقتصاددانهای لیبرال، هنگامی که در حوزه تاریخ هم ورود می‌کنند تمام ناکارآمدی‌های گذشتگان خود را هم در همین پازل ارزیابی می‌کنند.
در گفت‌وگـــوی اخیر عباس آخوندی با هفته‌نامـــه تجارت فردا، او نکته جالبی به زبان می‌آورد و حتـــی ناکارآمدی‌های دولت بازرگان که شناخته‌شـــده‌ترین دولت لیبرالی پس از انقلاب اســـلامی است را به چپ‌روی متهم کرده و می‌گوید: «سیاست گرایش به خودکفایی با تمام شـــقوقش در «نهضت آزادی» پیگیری شـــد و آنها بودند که بند «ب» قانون حفاظت و توســـعه صنایع ایران را به شـــورای انقلاب بردند و تصویب کردند.» او حتی اصلاحات ارضی را هم که اجرای آن به پیشـــنهاد و فشـــار آمریکا به شاه اجرایی شد، کار توده‌ای‌ها می‌داند.