حكايت تكراری سيل و بی‌خانمانی در مازندران

به گزارش قائم آنلاین، از سیل نکا در سال ۱۳۷۸، که منجر به کشته شدن ۸۰ نفر از هموطنان نکایی شد و میلیاردها تومان خسارت به اموال و منازل و اماکن دولتی و عمومی وارد کرد، تاکنون هرساله حداقل یک و بعضاً چند مورد از سیل و بارندگی منجر به خسارات جانی و مالی در استان مازندران بروز می‌کند که نتیجه آن بر دل‌ماندن حسرت تدبیر ستاد مدیریت بحران این استان از اقدام‌های پیشگیرانه بر دل مردم مازندران است.

هربار گفته و نوشته می‌شود که مدیریت بحران تنها به برگزاری مانور سیل و زلزله در بهار و پائیز و هزینه هنگفت برای آن نیست، که مانور هم بجای خود برای تست و آزمایش میزان آمادگی و رفع نواقص تدابیر لازم و ضروری است، اما پرسش اصلی در اینجاست که مابه‌ازاء این مانورها در صحنه عمل چرا به چشم نمی‌آید و باز هم مثل همیشه با وقوع بارندگی و بارش برف مازندران در تسلیم کامل باز هم بسیجیان و نیروهای مسلح باید وارد عمل شوند و بار مصیبت را کم کنند؛ البته کار ستاد مدیریت بحران پس از وقوع حوادث آغاز می‌شود و جمع‌آوری آمار خسارات را در می‌آورد که نتیجه آن انتظار بی‌فرجام برای خسارت‌دیدگان است.

آبگرفتگی خیابان‌ها و معابر عمومی و اختلال جدی در تردد مردم و ورود آب به منازل و آبگرفتگی زندگی مردم، تصاویر تکراری اکثر بارندگی‌ها در شهرها و روستاهای مختلف مازندران است که بطور طبیعی خساراتی گسترده و فراگیر را متوجه مردم می‌کند.

بارندگی مهرماه سال ۱۳۹۷ در شهرهای مازندران نشان می‌دهد که بارش باران و رعد و برق و بعضاً طوفان در شهرهای فریدونکنار، تنکابن، ساری، محمودآباد، جویبار، ساری، بابل، بهشهر، سوادکوه، قائمشهر، نوشهر، چالوس و آمل شدید گزارش شده و در پی آن به تاسیسات زیربنایی و منازل در این شهرها خسارت وارد شده است.

تا آنجا که ۱۵ خط اصلی برق مازندران دچار قطعی شده و گاز و آب در برخی نواحی مازندران قطع شده و خانه‌های ساکنان برخی نواحی به خصوص در نوشهر و چالوس و تنکابن پر از آب شده است و ماشین‌ها در پارکینگ‌ها زیر آب فرو رفته‌اند.

درست است که باران هر وقت و هر کجا ببارد با خود نعمت و برکت می‌آورد اما حتی برای شمالی‌ها هم که باران مهمان همیشگی خانه‌هایشان است تغییر رژیم بارش در سال‌های گذشته پس از بروز خشکسالی‌ها و تغییر اقلیم و در کنار آن بهم زدن تعادل اکوسیستم منابع طبیعی شده اسباب دردسر؛ انسان‌هایی که تنها به منافع شخصی شان فکر می‌کنند با بهره برداری بی‌رویه از شن و ماسه بستر رودخانه‌ها، خانه سازی و کشاورزی کنار آن، از بین بردن منابع جنگل و نیز استفاده نامناسب از آب‌های سطحی و بکار نگرفتن آبخیزداری، سبب شده اند که زمین تاب و تحمل باران رگباری پاییزه را نداشته باشد.

بارندگی شدید روزهای گذشته در هفته پایانی سال ۹۷ در مناطق مختلف مازندران سبب طغیان رودخانه و آسیب به بخش‌های کشاورزی و مسکونی در استان شده است.

بالا آمدن آب رودخانه‌های مازندران نظیر تجن و تلار سبب آبگرفتگی شهرهای مرکزی استان مازندران از جمله ساری، سیمرغ، نکا، سوادکوه و غیره شده است.

پس از بارش شدید باران که از عصر یکشنبه آغاز شد با جاری شدن سیل، به شهرستان های سوادکوه، سوادکوه شمالی، سیمرغ، ساری، فریدونکنار، میاندورود، نکا، بهشهر و گلوگاه در بخش های مختلف خسارت وارد شد.

هزاران وسیله نقلیه در محاصره سیل قرار گرفت و میلیونها ساعت از وقت مازندرانی‌ها و مسافران عبوری در ترافیک‌های چندین ساعته این استان ذایل شد.

حال که تقدیر هرساله مازندران مواجهه با مقوله سیل و آبگرفتگی‌های گسترده و خسارت‌های سنگین و بخاک سیاه نشستن عده زیادی از مردم است، آیا نباید از ستاد مدیریت بحران مازندران و استاندار این استان انتظار اقدام‌های ضروری و پیشگیرانه داشت تا با برخورد علل بروز این حوادث، مصونیتی نسبی برای شهرها و مناطق مسکونی مازندران بوجود آید. آخه چندبار در این استان در معرض انواع حوادث باید سیل‌زدگی و آبگرفتگی را تجربه کرد تا نهایت به راه‌حل روی آورد؟۱۰ بار، ۱۵ بار، یا…،؟!!.

عکس ها: غلام‌رضا رضایی و غلام‌رضا احمدی