مصدق هیچ اقدامی برای شناسایی آمران حادثه سی تیر انجام نداد

به گزارش قائم آنلاین، تاریخ: محمد‌رضا کائینی روزنامه‌نگار و تاریخ پژوه در یکی از صحفه اجتماعی نوشت.

اینجا زیر زمین بیمارستان سینای تهران،در عصرگاه سی تیرماه هزاروسیصد وسی و یک است. این پاکباخته گان‌-که در پی تکاپویی پرشور در این چهاردیواری تاریک آرام گرفته اند و تا ابد چشم به نقطه ای نامعلوم دارند- آمده بودند تانخست وزیر را از بن بست برهانند!

آنها بی خبر مانده بودند که مصدق السلطنه مدت هاست از سربند ناتوانی در به انجام رساندن کار ملی شدن نفت، مترصد فرصتی است برای آبرومند رفتن و البته وجیه ماندن! آنان نمی دانستند که او در خواست پنهانی و غیر منتظره وزارت جنگ را، تنها برای حفظ وجاهت خویش مطرح ساخته، چه اینکه پس از سی تیر، او وزیر دفاع نیز بود، اما چیزی تغییر نکرد! آنها نمی دانستند در ساعاتی که در میادین تهران در برابر گلوله «یا مرگ،یا مصدق» سر داده بودند، اعضای جبهه ملی در حوضخانه مجلس به تقسیم صدارت و وزارت بودند!آنها نمی دانستند که نخست وزیر پس از بازگشت به کار،قاتل وقاتلان آنان را در حمایت خویش خواهد گرفت و مجال تعقیب آنان را نخواهد داد.آنها نمی دانستند که اخرین روز از حیات آنان،آخرین روز از اوج نهضت ملی است، و پس از چشم فروبستن ایشان، فواره نهضت رو به واژگونی خواهد رفت…افسوس که مردم خوشدل، معمولا بازیگر میدانی می شوند که خود آن را نپرداخته اند…تاریخ بخوانیم.

بسیاری بر این باورند که درخواست وزارت جنگ از شاه توسط مصدق، اولویت اول نهضت ملی در آن دوره خطیر نبود، بلکه بخشی از پروژه سیاسی نخست وزیر برای کناره گیری آبرومندانه به شمار می رفت. در گرماگرم قیام سی تیر، اعضای فراکسیون نهصت ملی به اشاره شاه و در حوضخانه مجلس،سرگرم جانشین تراشیدن برای مصدق بودند که تشر بقایی آنها را منصرف کرد

مصدق پس از سی تیر،هیچ اقدامی برای شناسایی عاملان وآمران کشتار در این واقعه انجام نداد،که در کار کمیسیون مربوطه نیز،فراوان به کارشکنی پرداخت.