صد فسوسا که رفت ماه صیام

صد فسوسا که رفت ماه صیام

ماه رحمت نگر که گشت تمام

ماه خیر و نزول رحمت حق

گشت پایان کنون به خاص و  به عام

بعد از این روز غره ی شوال

روز عید است و عید فطرش نام

مسلمین کاش به بذل مال و منال

روزه را خود دهند حسن ختام

روزها و دقایق و ساعات

میرود پیش چشم ما ناکام

ای دریغا زدست نفس لئیم

لحظه ای خلق نباشدش  آرام

غرق دریای فسق و فجور

غوطه ور در میان مال و مقام

وا مصیبت از این معاصی نفس

آه از این خصم پست خون آشام

سالها خورده است حق فقیر

حق مظلوم چرا خوری بد نام

از گذشت زمانه عبرت گیر

کی تو سازنده ای به جز فعل حرام

ای نسیم سحر به محفل دوست

از من رنجدیده بر این پیغام

کای  برادربدست نفس دنی

تا تو انی مده عنان زمام

هم نشینت شود ملائک عرش

گر زنی بر هوای نفس لجام

زینت آدمی است جامه ی زهد

خرم آن کس که کرد بر اندام

چند روزی که مهلت است ز عمر

کوله باری فرست بر فرجام

هر چه بینی در این جهان گذرد

از جمال و جلال و جاه و مقام

خدمت بینوا پیشه کن همه عمر

تا توانی بر این رویه خرام

مرحبا آنکه با ظلم ستیزه نمود

همچو مولی برند به نیکی نام

عمر کوتاه وچون حباب (مردوخ  )

آفتاب پریده بر لب بام