لحظه‌ای که حضرت زهرا(س) و فرزندانش بالای سر مومن حاضر می‌شوند

امّا عزرائیل به او می‏ گوید: ای دوست خدا ، بی ‏تابی مکن ؛ زیرا سوگند به آن که محمّد صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم را برانگیخت، من از پدر مهربانی که به بالینت بیاید، با تو خوشرفتارتر و مهربانترم. چشمت را باز کن و بنگر.

حضرت فرمود: رسول خدا صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم و امیرمؤمنان و فاطمه و حسن و حسین و امامان از نسل آنها علیهم‏‌السلام، در برابرش نمایان می‏‌شوند و به‏ او گفته می‏‌شود: این رسول خدا و … رفیقان و همراهان تو هستند … در این هنگام، چیزی برای او خوشتر از این نیست که جان از بدنش جدا شود و به منادی بپیوندد.

متن حدیث:

لإمامُ الصّادقُ علیه‏ السلام لمّا سُئلَ: هل یُکرَهُ المؤمنُ علی قَبضِ رُوحِهِ؟: لا واللّه، إنّهُ إذا أتاهُ ملَکُ المَوتِ لقَبضِ رُوحهِ جَزِعَ عِندَ ذلکَ، فیَقولُ لَهُ ملَکُ المَوتِ: یا وَلیَّ اللّه لا تَجزَعْ ، فوالّذی بَعَثَ محمّدا صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّملَأنا أبَرُّ بِکَ وأشفَقُ علَیکَ من والِدٍرَحیمٍ لو حَضَرَکَ ، افتَحْ عَینَکَ فانظُرْ . قالَ: ویُمَثَّلُ لَهُ رسولُ اللّه صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم و أمیرُ المؤمنینَ وفاطمةُ والحسنُ والحسینُ والأئمةُ من ذُرِّیتِهِم علیهم‌‏السلام فیقالُ لَهُ: هذا رسولُ اللّه و … رُفَقاؤکَ … فما شیءٌ أحَبَّ إلَیهِ مِنِ استِلالِ رُوحِهِ واللُّحوقِ بالمُنادی.

“اصول کافی، جلد ۳، صفحه ۱۲۷- منتخب میزان الحکمه ص ۵۲۰”