ویتامین B۱۲: سطوح پایین ویتامین B۱۲ با جمع‌شدگی و کوچک‌شدن حجم مغز ـ. شرایطی که وابستگی تنگاتنگی با عملکرد شناختی مغز دارند ـ. مرتبط است. مطالعات نشان داده است سالمندانی که میزان ویتامین B۱۲ در خون آن‌ها کم است، سلول‌های مغزی خود را از دست می‌دهند و از نظر قدرت تفکر بسیار زودتر دچار مشکل می‌شوند. کمبود ویتامین B۱۲ می‌تواند منجر به تخریب اعصاب، کاهش حافظه، افت روحیه، بی‌حوصلگی و کندی ذهن شود. با افزایش سن، افزایش میزان دریافتی این ویتامین اهمیت زیادی دارد.
ویتامین B۶: مشخص شده است کمبود ویتامین B۶ بر عملکرد حافظه و همچنین بر اختلالات شناختی و زوال عقل مرتبط با افزایش سن تاثیرگذار است. این ویتامین همچنین در تنظیم عملکرد ذهنی و تقویت روحیه نقش مهمی دارد. ویتامین B۶ در تولید هورمون‌های سروتونین و دوپامین، دو ماده موثر در ارتقای هوشیاری و وضعیت روح و روان (یا خلق و خو) نقش دارد.
ویتامین B۹ (اسید فولیک): کمبود این ویتامین با از دست رفتن حافظه، محدود شدن رشد مغز و اعصاب و همچنین با اختلال شخصیت پارانویید (بدبینی و کج خیالی) مرتبط است. تحقیقات نشان می‌دهد کارکرد مغز، حافظه و سرعتی که مغز با آن اطلاعات را پردازش می‌کند، با بالا رفتن سن افت می‌کند و مصرف اسید فولیک (فولات) می‌تواند از این روند جلوگیری کند.
ویتامین C: ویتامین C. یک مولکول آنتی‌اکسیدان مهم در مغز است و می‌تواند قبل از اثرگذاری رادیکال‌های آزاد بر مغز، از تاثیرات آن‌ها جلوگیری کند. دریافت میزان کافی ویتامین C. از عوامل موثر در جلوگیری از از دست دادن حافظه و همچنین جلوگیری از پیر شدن مغز است و اگر به اندازه کافی از این ویتامین دریافت نکنیم باید منتظر از دست رفتن حافظه باشیم. با این حال مصرف بیش از اندازه ویتامین C. نیز ممکن است تاثیرات معکوس داشته باشد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0