اعتقادات پنهانی چپ‌ها درباره فتنه؛ سرمایه اجتماعی و الگوی بیداری!

به گزارش قائم آنلاین،مشرق ،علی تاجرنیا، فعال اصلاح‌طلب و از نمایندگان مستعفی مجلس ششم به تازگی در بخشی از یک مصاحبه با سایت جماران و در پاسخ به این سؤال که آیا تک‌روی رئیس‌جمهور روحانی و کم‌توجهی او به اصلاح‌طلبان، عامل ضربه‌خوردن ساختار اصلاحات به ویژه در انتخابات بعدی نخواهد بود؟ گفته است:

«بدون شک من فکر می کنم، جریان اصلاحات به ویژه در اتفاقاتی که در سال ۸۸ افتاد به واسطه همراهی با خواست مردم سرمایه اجتماعی پیدا کرد که این سرمایه اجتماعی بی نهایت نیست و طبیعتا هر چقدر مردم می آیند و اعتماد می کنند و رای می دهند، شما در انتخابات مجلس،  شوراها و… می بینید که مردم اینگونه همراهی می کنند و به لیست آنها به طور کامل اعتماد می کنند و رای می دهند و بی نظیرترین همراهی سیاسی را با این جریان سیاسی را از اول انقلاب تا کنون از خود نشان می دهند. طبیعتا آنها هم به دنبال خواسته هایی هستند، وقتی خواسته های آنها محقق نمی شود، طبیعتا رویگردان می شوند. من فکر می کنم که این تصور که همواره فکر کنیم که مردم گوش به فرمان  ما هستند که ما چه چیزی را می گوئیم و چه نظری را به آنها اعلام می کنیم و آنها هم انجام بدهند به نظرم  تصور باطلی است.»

*چند سال قبل از تاجرنیا و در ایام دولت یازدهم نیز «سیدمحمد صدر» از فعالان اصلاح‌طلب و مشاور لیدر اصلاح‌طلبان طی مصاحبه‌ای با سایت حزب ندای ایرانیان گفته بود: « انتخابات سال ۸۸ و اینکه چقدر جوانان در خیابان‌ها مخصوصا تا قبل از روز انتخابات با آزادی، عشق و علاقه به فعالیت می‌پرداختند، تاثیرگذار بود تا الهام بخش بهار عربی باشد.»

قضاوت درباره اظهارات تاجرنیا مبنی بر اینکه اصلاح‌طلبان به واسطه با همراهی با مردم در سال ۸۸ توانسته‌اند سرمایه اجتماعی پیدا کنند را به قضاوت مخاطبان محترم می‌گذاریم.

خاصّه اینکه تاجرنیا نگفته است منظور دقیق او از «مردم» و یا «سرمایه اجتماعی» کسب شده در سال ۸۸ چیست؟!

گفتنیست، اصلاح‌طلبان چند سالیست که با اشاره به ۲ دوره پیروزی رئیس‌جمهور روحانی در انتخابات و نیز نتایج انتخابات‌های مجلس و شورای شهر در تهران عنوان می‌کنند که صاحب بیشترین سرمایه اجتماعی در ایران هستند.

این در حالی است که آنها در حال ناراستی با مردم هستند و حقایق مهمی در پشت این ادعای آنها وجود دارد.

در این باره باید به دو نکته اشاره کرد:

یکم: اصلاح‌طلبان هرگز حامی رسمی و ستادی رئیس‌جمهور روحانی نبوده‌اند و محمدرضا عارف هم در سال ۹۲ به نفع آقای روحانی کناره‌گیری نکرد. چه اینکه هیچ سندی هم درباره این دو ادعا وجود ندارد و اصلاح‌طلبان نیز خود بهتر می‌دانند که معنای حمایت رسمی از یک کاندیدا همان کاریست که آنها در حمایت از میرحسین موسوی کردند نه حرفهای درگوشی و محفلی آنها درباره آقای روحانی.

و دوم: پیروزی لیستی چپ‌ها در مجلس و شورای شهر تهران هرگز به معنای برخورداری آنها از سرمایه اجتماعی گسترده و یا اکثریت بودنشان در ایران اسلامی نیست.

چه اینکه اصلاح‌طلبان نه تنها در هر دو انتخابات اشاره شده به لحاظ اکثریتی و در مجموع کل کشور شکست خورده‌اند بلکه حقیقت آشکارتر آن است که اصلاح‌طلبان از سال ۸۰ به این سو و طی ۱۶ سال گذشته نتوانسته‌اند در هیچ انتخاباتی پیروز باشند.

به سخن دیگر اینکه طی ۱۶ سال گذشته هیچ رئیس‌جمهور و هیچ رئیس‌مجلسی یک اصلاح‌طلب ستادی نبوده و هیچیک از نهادهای مردمسالار کشور نیز اکثریت اصلاح‌طلب نداشته‌اند.

این حقیقتی است که البته جریان سیاسی خاص مایل نیست درباره آن با مخاطبان خود صداقت به خرج دهد.

لازم به ذکر است که چندی قبل «سعید حجاریان» تئوریسین جریان چپ در بخشی از مصاحبه خود با روزنامه اعتماد گفته بود: براساس قانون، جبهه دوم خرداد می‌تواند مجلس را بگیرد، شورا را بگیرد، ریاست جمهوری را بگیرد.

او سپس در پاسخ به سؤال خبرنگار اعتماد که پرسید: «ولی بعد از دوران آقای خاتمی، اصلاح‌طلبان دیگر هیچوقت نتوانستند به آن قدرت و جایگاه بازگردند، نه در مجلس، نه در دولت و…» تصریح کرد: «درست است ولی الان بالاخره اوضاع خیلی با قبل تفاوت دارد!»

پس از او، علیرضا علوی‌تبار، فعال اصلاح‌طلب نیز در یک مصاحبه تصویری و در پاسخ به این سؤال که چرا اصلاح‌طلبان از سال ۸۰ به این سو هیچ پیروزی اکثریتی ندارند، اینطور گفت که راجع به انتخابات و نتایج آن بحث دارد!

اظهارات تاجرنیا از این زاویه نیز بایستی مد نظر باشد که چپ‌ها قصد عبور از روحانی را دارند و این روزها در حال بگومگو برای این گذار سیاسی به سر می‌برند.