کلید گمشده منصوریان در استقلال

حالا امسال، دومین سال از آن سه سالی است که سرمربی جوان استقلالی‌ها طلب کرده بود. دومین سالی که بررسی آن نشان می‌دهد شباهت بسیار زیادی به همان سال اول دارد. منصوریان همان مسیر را می‌رود و همان نتایج را می‌‌گیرد و همه چیز همان است که بود. فصل نقل وانتقالات و دو هفته اول لیگ به نوعی کپی برابر اصل فصل پیش است. تجربه می‌گوید که هفته سوم هم اتفاقات مشابهی خواهد افتاد. اولین اتفاق مشابه این است که منصوریان باز هم تیمش را با تغییراتی روانه میدان می‌‌کند. تغیراتی که احتمالا در میانه میدان و خط حمله اتفاق خواهد افتاد. حضور قائدی در ترکیب اصلی یا اضافه شدن بیت‌سعید و نیمکت‌نشینی و قربانی و تغییرات اینچنینی.

نتیجه گیری از این تغییرات این است که منصوریان هنوز تیمش را نمی‌شناسد. این در حالی است که در همان پروسه معروف سه ساله کمترین انتظار این است که در سال دوم مربی تیمش را بشناسد، در فصل نقل وانتقالات کمبودهایش را برطرف کند و در ابتدای فصل تیم شناخته شده خود را به میدان بفرستد. اما هیچ کدام از این مراحل شکل نگرفته است. منصوریان نه تیمش را شناخته، نه کمبودهایش را برطرف کرده و نه در هفته سوم تیم ثابتی دارد. اگرچه بخشی ازاین تغییرات را باید به پای مصدومیت‌های بازیکنان استقلال نوشت که البته این مصدومیت‌های بی رویه هم بخشی از علامت سوال کادرفنی منصوریان است.

استقلال فصل گذشته در هفتمین هفته نتیجه گرفت. یعنی بازه‌ای که منصوریان ترکیب ثابتش را شناخت و تیمش در آن بازه با کمترین تغییر نسبت به هفته های قبل به میدان رفت. اتفاقی که مشخص نیست این فصل از چندمین هفته برای استقلال رقم می‌خورد. اما مشخص است که استقلال زمانی به روند نتیجه گیری بازمی گردد که ثبات را در ترکیب تیمش ببیند. در هفته‌‌های ابتدایی لیگ در حالت عادی مشکلی به نام عدم هماهنگی میان بازیکنان یک تیم وجود دارد و تیمی مانند استقلال که ثبات را هم از فاکتورهای تیمش حذف می‌‌کند به مدت زمان زیادتری نسبت به سایر تیم‌ها نیاز دارد. منصوریان فصل گذشته با «ثبات» و «جوانگرایی» به کورس بازگشت و هواداران امیدوارند این دو کلید را برای بازکردن کلید این فصل درذهنش داشته باشد.