دایره تنگ می‌شود، تنگ‌تر، یکهو تمام دنیایت می‌شود گوشی موبایل و صفحه مانیتور لپ‌تاپ. خودت هستی و سکوت ممتد و کشدار. می‌گویند شکل زندگی عوض شده. با خودت حرف می‌زنی، خیال می‌بافی، می‌خندی.گریه می‌کنی. صدایی اما در سرت نیست؛ سکوت مطلق. دایره تنگ تنهایی تو را منزوی می‌کند، هر روز بیشتر. اوایل مقاومت می‌کنی، دست و پا می‌زنی و بعد عادت می‌کنی به تنهایی خودت، به انزوا. می‌گویند دارد تمام می‌شود زندگی کم‌کم به‌شکل عادی‌اش بر می‌گردد… وقت درآمدن از پیله است. باید دایره تنگت را بگذاری و بیرون بیایی، آدم‌ها را ببینی، صداها را بشنوی، بخندی… اما تو به جزیره‌ات عادت کرده‌ای، منزوی شده‌ای.