روایتی از امید به زندگی در بحران جنگ

به گزارش عصرقائم، محمدتقی امیدوارمهاجر از رزمندگان دوران هشت سال دفاع مقدس و دبیر مجمع پیشکسوتان جهاد و شهادت جبهه سوسنگرد در گفت‌وگو ، با اشاره به اینکه در تمام روزهای جنگ تحمیلی زندگی جریان داشت و مردم آن را فراموش نکرده بودند توضیح داد: هنگامی که عراق به میهن ما حمله کرد سه گونه زیستی شکل گرفت. برخی از مردم که شهرشان اشغال شد مجبور به ترک زادگاه خود شدند و در شهرهای دیگر ساکن کردند. عده‌ای هم در شهرهایی که خط مقدم به حساب می‌آمدند ماندند و برخی هم در شهرهایی که درگیر مستقیم با جنگ نبودند سکونت داشتند.

وی افزود: در دوران جنگ تحمیلی تمامی مردم با هم متحد شدند و هم صدا بودند و علاوه بر پشتیبانی از رزمندگان به مردم شهرهای دیگر هم توجه داشتند. مردم به مهاجرین و جنگ زده‌ها یا آوارگان جنگ پناه دادند و با یکدیگر گاهی در یک خانه سکونت داشتند. اگر چه خانه و کاشانه آنها توسط دشمن آسیب اساسی دیده و تخریب کامل شده بود، اما پس از مدتی با شرایط کنار آمدند و زندگی طبیعی خود را از سر گرفتند.

این پیشکسوت دوران دفاع مقدس تأکید کرد: اگرچه جوانان شهید می‌شدند یا برخی رزمدگان به اسارت در می‌آمدند و خانه‌ها توسط موشک‌های دشمن تخریب می‌شد، اما زندگی درون این شرایط بحرانی جریان داشت. مردم به مسائلی مانند: ازدواج و کسب و علم و دانش هم می‌پرداختند. آنچه که در آن شرایط بیش‌تر از گذشته شکل گرفت احساس مسئولیت اجتماعی آحاد جامعه نسبت به یکدیگر بود.

امیدوارمهاجر در پایان یادآور شد:‌جنگ پیوندهای اجتماعی را مستحکم‌تر کرد. وقتی خانواده‌ای دچار مشکل می‌شد سایر اعضای جامعه به حمایت و کمک از او می پرداختند. ما در زادگاه خودمان دامغان شاهد حضور مردم جنگ زده بودیم و با وجود اینکه تا پیش از آن هیچ نسبتی با هم نداشتیم اما پس از قوت یافتن همان پیوند اجتماعی با وجود تغییر نسل همچنان با آن خانواده‌ها که از استان خوزستان آمده بودند در ارتباط هستیم.