روایت پدر و مادر از قهرمانی که تاریخ‌ساز کشتی شد

زارع در المپیک آنقدر خوش درخشید که بی‌حرف و حدیث عازم نروژ شود.
کسب مدال برنز المپیک در ۲۰ سالگی آنقدر بزرگ است که می‌تواند سال‌های سال هر ورزشکاری را اشباع کند اما زارع پس از آن خود را برای رقابت های جهانی آماده کرد و در آنجا تاج پادشاهی سنگین‌وزن دنیا را بر سر گذاشت.

ارزش کار زارع وقتی مشخص می‌شود که بدانیم او بزرگانی مانند طاها آکگول، قهرمان المپیک و جهان، و گنو پتریاشویلی گرج را برد که سال‌هاست بر سنگین وزن دنیا حکومت می‌کنند.

امیرحسین اگرچه مدال‌های جهان و المپیک را دارد اما هنوز در ابتدای مسیر است و همین نوید داشتن یک ستاره تمام‌عیار را می دهد که می‌تواند سال‌های سال وزن آخر کشتی آزاد را بیمه کند.

کشتی آزاد ایران در سنگین وزن قهرمانان مختلفی داشته اما در تاریخ آن فقط یک طلای جهان به چشم می‌خورد. ۳۲ سال پیش زنده‌یاد علیرضا سلیمانی، پهلوان باشی کشتی ایران موفق شد در رقابت‌های جهانی ۱۹۸۹ مارتینی، در یک کشتی به یاد ماندنی، بروس بومگارتنر قهرمان آمریکایی را شکست دهد و تنها طلای تاریخ سنگین‌وزن را کسب کند. پس از او نفراتی مانند علیرضا رضایی، عباس جدیدی، کمیل قاسمی و پرویز هادی به مدال‌های مختلف جهانی رسیدند اما رنگ هیچ‌کدام طلایی نبود. همین نکته ارزش کار جوان آملی کشتی را بیشتر می‌کند که او در حضور نفراتی مانند آکگول و پتریاشویلی موفق شد به طلای جهان برسد و طلسم کهنه را باطل کند.

جدای از این، شجاعت، جسارت و جنگندگی امیرحسین باعث شده تا همه او را آینده کشتی ایران بدانند و از حالا مدال‌های زیادی را برایش کنار بگذارند، مدال‌هایی که اگر زارع درست هدایت شود، می‌تواند سال‌های سال بر سینه او خودنمایی کند.

پدر و مادر امیرحسین زارع قهرمان سنگین وزن کشتی جهان ضمن خوشحالی از کسب مدال فرزندش در مسابقات جهانی نروژ عنوان کردند که با خوشحالی مردم ما هم خوشحال هستیم و شرمنده محبت مردم شدیم.