به گزارش عصرقائم، به نقل از مدیکال نیوز، مدت هاست که مشخص شده یک رژیم غذایی پرچرب می‌تواند منجر به گرفتگی عروق شود، اما محققان اخیراً شروع به بررسی جزئیات این موضوع کرده اند. یک مطالعه جدید روی موش‌های آزمایشگاهی می‌تواند کمک زیادی به یافتن روش‌های درمانی برای باز کردن جریان شریان‌ها کند.

در این تحقیق، محققان دانشگاه پزشکی توکیو ژاپن تحقیقات خود را در مورد نحوه تأثیر رژیم غذایی پرچرب بر ایجاد تصلب شرایین، تشکیل پلاک‌های چربی در دیواره رگ‌های خونی، که می‌تواند منجر به حملات قلبی و سایر بیماری‌های عروقی شود، انجام دادند.

بیشتر بخوانید:

چرا حیوانات دچار حمله قلبی نمی‌شوند؟

تصلب شرایین به راحتی چربی‌ها را در رگ‌ها جمع نمی‌کند؛ در واقع یک بیماری التهابی است که توسط واکنش ایمنی بدن به ویژه نوتروفیل ها، گلبول‌های سفید خون که به عفونت‌ها حمله می‌کنند و به صدمات پاسخ می‌دهند، هدایت می‌شود.

به طور معمول، نوتروفیل ها برای تنظیم پاسخ ایمنی عمل می‌کنند، به طوری که التهاب می‌تواند مشکل را حل کند و به بدن اجازه می‌دهد تا به حالت طبیعی خود برگردد. اما وقتی محرک پایدار باشد، واکنش ایمنی می‌تواند راهکارها را تغییر دهد و به یک بیماری مزمن طولانی مدت تبدیل شود.

بیشتر بخوانید:

پیش‌بینی ریسک حمله قلبی با کمک موهای سر!

در این تحقیق گروهی از موش‌های نوع وحشی معمولی با موش‌هایی که به طور خاص از نظر ژنتیکی فاقد گیرنده‌های لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) در غشای سلول خود بودند، مقایسه شدند.

زمانی که از یک رژیم غذایی پرچرب در این موش‌ها استفاده شد، این موش‌ها دچار تری گلیسیرید و کلسترول بالا شدند، میزان چسبندگی نوتروفیل به دیواره رگ‌های خونی آنها به طور قابل توجهی افزایش یافته و التهاب بسیار بیشتری را تجربه کردند.

«ماسایوکی یوشیدا»، نویسنده ارشد این مطالعه، توضیح می‌دهد: «بر اساس نشانگرهای زیستی خاص در موش‌ها، ما شک کردیم که تله‌های خارج سلولی نوتروفیل (NETs که به دام انداختن و از بین بردن عوامل بیماری زا از بدن کمک می‌کند) می‌توانند در فعال کردن نوتروفیل ها نقش داشته باشند. و در واقع، ما شاهد افزایش سیترولیناسیون، نشانگر شناخته شده NETs، در این موش‌ها بودیم.»

وی در ادامه می‌افزاید: «ما به طور مشخص سطح CXCL۱ پلاسما (پپتیدی که برای جذب سلول‌های ایمنی به محل آسیب یا عفونت عمل می‌کند) را شناسایی کردیم که پس از ۷ روز و ۲۸ روز از رژیم غذایی پرچرب، در موش‌ها به طور قابل توجهی افزایش یافت.»

این نشان می‌دهد که CXCL۱ پیوند بین رژیم غذایی پرچرب و سیترولیناسیون است که بخشی از فرآیند تولید NET ها است و منجر به تشکیل پلاک‌های نوتروفیل در دیواره رگ‌های خونی می‌شود. در حقیقت، مسدود کردن روند سیترولیناسیون منجر به تغییر میزان افزایش چسبندگی نوتروفیل ناشی از رژیم غذایی پرچرب شد.