تأثير حضرت خديجه(س) بر زندگي سياسی پيامبر(ص)

به گزارش عصزقائم، نقش تاریخی زنانی نظیر حضرت خدیجه (سلام الله علیها) ممكن است نقشی متعارف – چنان كه از این عبارت انتظار میرود – نباشد اما هیچكس در اهمیت و تعیین كننده بودن آن تردیدی ندارد و این موضوع با رجوع به متون تارخی و احادیث و روایات – به طور مشخص در مورد زنان صدر اسلام – در همان نگاه اول رخ مینماید و نیز چنین ویژگی شاید با مرور زندگی شخصیتی نظیر حضرت خدیجه (سلام الله علیها) به عنوان كسی كه ۲۵ سال در بحرانیترین دوران صدر اسلام در كنار پیامبر بود،بیش از پیش جلوه گر شود.

با به گفته نهله غروی نائینی استادیار دانشگاه تربیت مدرس در رشته علوم قرآن و حدیث معمولاً برای هر دین وشریعت جدید و برای هر رهبر، داشتن پشتوانه سیاسی و اقتصادی ضروری است تا یك قدرت ظاهری داشته باشد تا مردم در برابر دعوتها و سخنان آن رهبر، مطیع باشند و سر تعظیم فرود بیاورند. علاوه بر صفات خود رسول اكرم در درستكاری، امین بودن و راستگویی كه در جامعه مشهور بود و اعمال خود پیامبر در طول حیاتشان از نظر دعوتهای طبقات بالاتر جامعه ، از نظر مالی یا از نظر قدرتی پشتوانه بودن حضرت خدیجه برای پیامبر اكرم بسیار مؤثر بود.

وی در ادامه گفته های خود درباره تاثیر حضرت خدیجه بر زندگی سیاسی پیامبر (ص) آورده است: در خود كتابهای اهل سنت از قول عایشه آمده كه: «از بس پیامبر از خدیجه یاد میكرد و حتی برای دوستان خدیجه قطعات گوشت قربانی میبرد و همیشه ذكر خیر خدیجه را میكرد گاهی من احساس حسادت میكردم. یك روز گفتم یا رسول الله چقدر اسم این زن را میبری او كه پیرزنی بیش نبود، حالا شما یك همسر جوان و زیبا دارید!» و پیامبر در جواب عایشه میفرمایند: «خدیجه اولین زنی بود كه به من ایمان آورد و در زمانی كه همه مرا ترك كردند او یاریام كرد» و باز پیامبر میفرمایند كه: «خداوند از هیچ زنی به من فرزند نداد و فقط از خدیجه به من فرزند داد» و این هم از نكات جالبی است كه داشتن ریشههای طاهر و پاك تا چه حد اهمیت دارد چنان كه در مورد ائمه میبینیم از همسرانی كه خداوند نمیخواسته هیچ وقت بچه دار نشدند و در میان همسران پیامبر با اینكه بودند كسانی كه از شوهران دیگرشان فرزند داشتند اما از پیامبر بچه دار نشدند و این خود نكته بسیار مهمی است كه نشان می دهد حضرت خدیجه بطن و درونشان هم پاك بوده كه باید جایگاه پرورش یك موجود پاكی مثل حضرت زهرا (سلام الله علیها) باشد و با توجه به گفتههای قرآن كه میگوید سخنان پیامبر از روی هوا و هوس نیست بنابر این پیامبر اگر در مورد حضرت خدیجه و یا هر كس دیگر تمجیدی كردند این تمجید ثابت و همیشگی است و پیامبر در مورد حضرت خدیجه فرمودند كه «چهار نفر از زنان هستند كه بهترین زنان بهشت هستند» و نام آنها را به ترتیب شمرده و گفتهاند «حضرت خدیجه، حضرت فاطمه، حضرت مریم و آسیه زن فرعون».

این استادیار دانشگاه تربیت مدرس ادامه داده است: چنان كه میبینیم تمام سخنانی كه پیامبر در مورد حضرت خدیجه دارند تماماً تعریف و تمجید از ایشان است. حضرت خدیجه با اینكه در اوج نعمتها زیسته بود اما هنگامی كه سه سال در شعب ابوطالب محاصره میشوند پابه پای رسول اكرم با صبوری كامل زندگی را میگذراند و حتی یك بار شكایت نمیكنند و این از بزرگی روح و عظمت شخصیت ایشان حكایت دارد. در گزارشهای تاریخی آمده كه وقتی حضرت خدیجه – چند روز بعد از ابوطالب – از دنیا میروند برای پیامبر واقعاً مصیبت و سختی بزرگی بود تا حدی كه آن سال را «عام الحزن» یعنی سال اندوه نامیدند زیرا پیامبر حامی و پشتیبان خود را از دست دادند.